Temporary home
Blijf op de hoogte en volg Jill
26 September 2012 | Australië, Sydney
Wat er hier op mij te wachten stond... nee, daar kon niemand me op voorbereiden. Zelfs geen cursus van 5 dagen.
Aangekomen in Taroom, werd ik opgepikt door een local dude: Adam. Aardige jongen.. ik denk niet dat hij de slimste thuis is. De ranch bleek 90 km uit het dorp te liggen, dus het was een behoorlijke rit er naartoe. En daarmee bedoel ik: op een gegeven moment houdt het asfalt op en wordt het een zandweg. De zandweg verandert in een weg dat bestaat uit... alles: takken, stenen, zand en soms 4 cm asfalt. A bumpy road it is!
Ergens bovenaan de berg was het dan: Bealington, gerunt door Jessie en Snow Crozier, met dochter Jody. Vol verwachting keek ik om me heen, zoekens naar een huis... er was geen huis. Toch stopte de auto en stapte Adam uit, met de mededeling dat we er waren. Ehm... hoe bedoel je we zijn er? Eenmaal buiten begreep ik het: het 'huis' bestaat uit verschillende scheepskisten, onder een grote schuur. Het is lastig uitleggen, maar mijn camera heeft het begeven, dus ik kan geen foto's meesturen (facking hell). Mijn 'slaapkamer' is een oude, lelijke caravan. De badkamer is gebouwd uit een paar houten planken, afgeschermd met golfplaten. Hetzelfde geldt voor de wc. Er is hier met vlagen internet en helemaal geen service voor de telefoon. Dag, sociaal leven.
Mijn persoonlijke prinses: oh shit, waar ben ik in GODSNAAM beland? Dit is niet waar, dit is niet waar, dit is niet waar.
Mijn stoere chick: hier komen we wel uit. Jij wilde de outback: dit IS de outback. SUCCES! Moehaha.
De volgende ochtend werd ik wakker en had ik voor het eerst een beetje heimwee: ik was weg van de bewoonde wereld, beland in een soort krot. Hoe moet ik het hier in godsnaam een maand/een paar maanden volhouden? Die middag was de knop eindelijk om en had ik weer plezier in mijn avontuur.
Dinsdag was mijn eerste werkdag: we hebben koeien weggebracht naar een ranch wat verderop (een paar uur verderop weliswaar) zodat ze daar vet kunnen worden, om vervolgens verkocht te worden. Vervolgens hebben we wat paardgereden en een kudde jonge koeien laten grazen, terwijl we ze aan het veedrijven waren.
Vandaag heb ik wat schoongemaakt hier (ja, dat behoord ook tot mijn taken, gelukkig... niemand anders doet het. Ter verduidelijking: overal stof -zwart van de stof-, spinnenwebben en what not). Ik zie inmiddels welke kleur sommige dingen hebben, het was een eyeopener. Letterlijk haha.
Morgen gaan we op een grotere muster, van ongeveer 10 kilometer. De koeien lopen ongeveer 3 km per uur, dus reken maar uit hoelang ik in het zadel zit. Daarbij komt ook de terugweg van -inderdaad- 10 kilomter.
Vrijdag tot en met zondag gaan we naar een campdraft: een soort van rodeo. In ieder geval een onderdeel ervan (nee, niet het stierenrijden). Kort samengevat: in een paddock staan ongeveer 10 koeien en de kandidaat moet daaruit 1 selectere. Eenmaal gedaan geeft ze/hij een signaal zodat het hek opengaat en ze met de koe naar de volgende paddock kan gaan. Daar moet een parcour afgelegd worden binnen 43 seconden.
Ik ben inmiddels helemaal gesetteld hier en heb me goed aan kunnen passen aan de leefstijl. Het is niet heel makkelijk, zeker niet als de prinses in me naar boven komt, maar ik kan eraan wennen. Het werk, de mensen en de dieren zijn leuk, wat maakt dat huis dan uit? En daarbij: wie ben ik om iemands Thuis af te kraken, omdat het in mijn ogen niet direct een huis is?
This is my temporary home.
Love from Taroom,
xxxxxxxxxxxxxxx
Aangekomen in Taroom, werd ik opgepikt door een local dude: Adam. Aardige jongen.. ik denk niet dat hij de slimste thuis is. De ranch bleek 90 km uit het dorp te liggen, dus het was een behoorlijke rit er naartoe. En daarmee bedoel ik: op een gegeven moment houdt het asfalt op en wordt het een zandweg. De zandweg verandert in een weg dat bestaat uit... alles: takken, stenen, zand en soms 4 cm asfalt. A bumpy road it is!
Ergens bovenaan de berg was het dan: Bealington, gerunt door Jessie en Snow Crozier, met dochter Jody. Vol verwachting keek ik om me heen, zoekens naar een huis... er was geen huis. Toch stopte de auto en stapte Adam uit, met de mededeling dat we er waren. Ehm... hoe bedoel je we zijn er? Eenmaal buiten begreep ik het: het 'huis' bestaat uit verschillende scheepskisten, onder een grote schuur. Het is lastig uitleggen, maar mijn camera heeft het begeven, dus ik kan geen foto's meesturen (facking hell). Mijn 'slaapkamer' is een oude, lelijke caravan. De badkamer is gebouwd uit een paar houten planken, afgeschermd met golfplaten. Hetzelfde geldt voor de wc. Er is hier met vlagen internet en helemaal geen service voor de telefoon. Dag, sociaal leven.
Mijn persoonlijke prinses: oh shit, waar ben ik in GODSNAAM beland? Dit is niet waar, dit is niet waar, dit is niet waar.
Mijn stoere chick: hier komen we wel uit. Jij wilde de outback: dit IS de outback. SUCCES! Moehaha.
De volgende ochtend werd ik wakker en had ik voor het eerst een beetje heimwee: ik was weg van de bewoonde wereld, beland in een soort krot. Hoe moet ik het hier in godsnaam een maand/een paar maanden volhouden? Die middag was de knop eindelijk om en had ik weer plezier in mijn avontuur.
Dinsdag was mijn eerste werkdag: we hebben koeien weggebracht naar een ranch wat verderop (een paar uur verderop weliswaar) zodat ze daar vet kunnen worden, om vervolgens verkocht te worden. Vervolgens hebben we wat paardgereden en een kudde jonge koeien laten grazen, terwijl we ze aan het veedrijven waren.
Vandaag heb ik wat schoongemaakt hier (ja, dat behoord ook tot mijn taken, gelukkig... niemand anders doet het. Ter verduidelijking: overal stof -zwart van de stof-, spinnenwebben en what not). Ik zie inmiddels welke kleur sommige dingen hebben, het was een eyeopener. Letterlijk haha.
Morgen gaan we op een grotere muster, van ongeveer 10 kilometer. De koeien lopen ongeveer 3 km per uur, dus reken maar uit hoelang ik in het zadel zit. Daarbij komt ook de terugweg van -inderdaad- 10 kilomter.
Vrijdag tot en met zondag gaan we naar een campdraft: een soort van rodeo. In ieder geval een onderdeel ervan (nee, niet het stierenrijden). Kort samengevat: in een paddock staan ongeveer 10 koeien en de kandidaat moet daaruit 1 selectere. Eenmaal gedaan geeft ze/hij een signaal zodat het hek opengaat en ze met de koe naar de volgende paddock kan gaan. Daar moet een parcour afgelegd worden binnen 43 seconden.
Ik ben inmiddels helemaal gesetteld hier en heb me goed aan kunnen passen aan de leefstijl. Het is niet heel makkelijk, zeker niet als de prinses in me naar boven komt, maar ik kan eraan wennen. Het werk, de mensen en de dieren zijn leuk, wat maakt dat huis dan uit? En daarbij: wie ben ik om iemands Thuis af te kraken, omdat het in mijn ogen niet direct een huis is?
This is my temporary home.
Love from Taroom,
xxxxxxxxxxxxxxx
-
26 September 2012 - 10:02
Juul:
LJ, love The Carrie-reference!
Ik hoor t liedje al spelen! Ik hoop dat iPod het niet begeven heeft (je kunt ook foto's met je iPad maken hè!) en dat je nog wel een heerlijke soundtrack bij dit avontuur kan luisteren (en zo niet iig kan verzinnen ...en zelf zingen?)
Geniet van de rust in je hoofd, geen deadlines, geen essays, geen boeken en readers, en van het 'primitieve' leven (somewhat!).
Hou je taai, we missen je!!
X (b)J -
26 September 2012 - 17:31
Jan Tolsma:
hahaha, tsja zo maak je wat mee. Blijf plezier houden en op deze wijze leer je dat er ook andere werelden zijn. Heel veel succes en plezier.
Jan -
27 September 2012 - 13:33
Lisette:
Wow meis! Probeer te genieten van het avontuur en blij dat de mensen wel aardig zijn. Als die ook nog eens nors zijn of afstandig zou het veel lastiger zijn. Good luck! -
27 September 2012 - 13:33
Lisette:
Wow meis! Probeer te genieten van het avontuur en blij dat de mensen wel aardig zijn. Als die ook nog eens nors zijn of afstandig zou het veel lastiger zijn. Good luck! -
27 September 2012 - 13:33
Lisette:
Wow meis! Probeer te genieten van het avontuur en blij dat de mensen wel aardig zijn. Als die ook nog eens nors zijn of afstandig zou het veel lastiger zijn. Good luck! -
27 September 2012 - 13:34
Lisette:
Sorry, elke keer doe ik dubbele reacties, maar dat komt omdat internet hier ook heel traag is en daardoor druk ik ongeduldig te vaak... Kan ze helaas ook niet weghalen, sorry!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
