My version of events

SURPRISE! Ik ben weer thuis. Home sweet home!

Ineens, zo ergens halverwege de maand april, maakte ik de beslissing. Pats, boem en alles leek in elkaar te passen als perfecte puzzelstukjes. Ik ga eerder naar huis om mijn familie te verrassen. Na een paar telefoontjes was het dan ook meteen op dezelfde dag nog geregeld: op 13 juni stap ik in het vliegtuig en op 15juni om 9:15 kom ik aan op Schiphol.
Nu denkt iedereen vast: WAAROM?! Het is een vraag die ik tijdenlang heb proberen te antwoorden en ik zal een poging doen het uit te leggen. My version of events.

Ik kwam naar Australië met een aantal ideeën, doelen en dromen. Te beginnen met het werken op een Cattle station. Nou, check! Dat is gebeurd, en hoe. Ik heb daar meer meegemaakt, geleerd en gezien dan ik ooit heb durven dromen. Ik ben elke dag, elke minuut van de dag, uit mijn veilige schulp gehaald en ik moest er elke dag weer voor knokken. Voor mezelf, voor Jess, Snow en Jody, de paarden, honden en mijn (nu niet meer zo)kleine kalfjes. Die baan was mijn droombaan en ik heb dat voor bijna 6 maanden kunnen doen. Een grote V staat voor dat doel.
Een volgend doel was de oostkust. Nog een dikke vette V.
Dat waren de feitelijke doelen die ik wilde behalen en dat is makkelijk uit te leggen. Daarnaast zit er ook een hoop voor mezelf in. Binnen mezelf. Mijn gevoel, hoe ik in het leven sta, hoe ik omga met mezelf en anderen. Ik had veel dingen die ik wilde veranderen, focust accepteren en ineens kwam ik erachter dat dat het moment was dat ik zover was. Ik was op dat moment de beste versie van mezelf die ik zou willen zijn. Sterk genoeg om terug naar huis te gaan, terug naar 'mijn' leven. Ik kon mezelf eindelijk accepteren zoals ik was, ik kon me open stellen voor dingen en mensen en wist op dat moment dat ik klaar was om deze versie van Jill mee naar huis te nemen. Terug naar de plek waar ik mezelf altijd in hokjes gezet voelde, leefde naar de ideeën van anderen en mezelf vaker kwijt raakte dan ik zou willen. And now look at me! Ik ben de versie van mezelf die ik accepteer. Nog een V voor een doel.

Er waren ook nog wat kleinere doelen die ik behaald heb, maar dit waren denk ik wel de grootsten.

Heb ik getwijfeld over mijn beslissing? Niet voordat ik Melbourne had meegemaakt. Ik was heel zeker van mijn zaak, totdat mijn laatste week in St. Kilda (een suburb van Melbourne) inging. Het gevoel dat ik daar kreeg was overweldigend. Het voelde als thuis, maar dan zonder enige vorm van realiteit. Die week was 'crazy and stupid', waar ik mezelf liet verdrinken in de ogen van een ander, de regen en de stad. Het was magisch en ik wilde niet dat het zou stoppen. Op dat moment wilde ik niet naar huis en wilde ik niets weten van de realiteit.
Het volgende moment zat ik toch echt in de bus voor mijn laatste week in Sydney. En die donderdag stapte ik het vliegtuig in.

Ondanks die magische week, weet ik dat ik er goed aan heb gedaan om terug te gaan naar huis. ik heb de reis voor mezelf gemaakt en heb mezelf altijd voorop gesteld, dat kon ik de laatste week niet ineens bijstellen. Daarbij: ik had het moment van de hele familie verrassen niet willen missen. Nog nooit heb ik mensen zó vol ongeloof naar me zien staren. Mijn vaders mond viel open en ging niet meer dicht, mijn moeder en zus begonnen meteen emotioneel te raken, mijn broer en schoonzus hoorde ik 'huh?' zeggen en lachen. Het leek uren te duren voordat iemand ook maar echte door leek te hebben dat ik er echt stond. Toen dat eenmaal zover was, barstte het gelach en de enthousiasme pas echt los en wist ik dat de reactie waar ik op gehoopt was was overtroffen door de werkelijkheid. Het was perfect.

Ik geloof dat ik nu aan het einde van deze blog ben gekomen. Wat inhoudt dat ik aan het einde van deze reeks bloggen zit en dat mijn reis er toch echt op zit.
Ik heb enorm genoten om alles op te schrijven en alle leuke en lieve berichtjes te krijgen van iedereen.
Bedankt voor het lezen, bedankt voor het reageren en vooral bedankt voor alle interesse in deze reis!

Wie weet tot een volgende reis, naar wie-weet-waar. And for now: Jill is back home!

Liefs!